Αντί χειρογράφου για το οποίο επιφυλάσσομαι. Εδώ η κουβέντα καλά κρατεί για το αν τα κλασικά έργα πρέπει ή δεν πρέπει να ανεβαίνουν στο θέατρο. Ο κάκτος βγάζει λουλούδια περισσότερα απ' το μπόϊ του. Εγώ αγκάθια.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
FEEDJIT Live Traffic Map
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2010
(12)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2009
(16)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (5)
-
▼
2008
(23)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
7 σχόλια:
Πάλι καλά... έμεινε ένα πιάτο να τρώτε, αυτό του κάκτου!
Α, εμένα μ'αρέσει πολύ τα κλασικά έργα να ανεβαίνουν στο θέατρο, πώς αλλιώς θα τα γνωρίσουμε; Διαβάζοντάς;
Προσοχή στους ξεχασμένους κάκτους. Τα κλασικά έργα γιατί να μην ανεβαίνουν; Όχι όμως η Αντιγόνη να κυκλοφορεί στην Επίδαυρο με κανίς!
Δεν ξέρω εσύ τι λες αλλά εγώ τους λατρεύω τους κάκτους. Ολόκληροι μια έκπληξη είναι
Κι όσο για τα κλασσικά έργα ναι να ανβαίνουν
Καλημέρα σ'όλους.Ευχαριστώ για τη συστράτευση στον αγώνα μου! Τα αποτελέσματα της διαμάχης θα σας γνωστοποιηθούν μόλις ...κερδίσω, σέρνοντάς τον στην επόμενη παράσταση.gyristroula το πιατάκι είναι του καφέ. Αυτό μας έμεινε. Θερσίτη συμφωνώ μαζί σου για τα σκυλιά στην Επίδαυρο αλλά όχι μόνο για την ορχήστρα(είναι και οι πρώτες σειρές στο κοίλον κάποιες φόρές)
Oι κάκτοι,σύμβολα αυτάρκειας,υπομονής αλλά και Η έκπληξη άλλοτε με τα λουλούδια άλλοτε με τ'αγκάθια,ε Meril?
Για τα κλασσικά έργα συμφωνώ κι εγώ με την ομόθυμη συστράτευση της παρέας, αλλά πολύ θάθελα ν' ακούσω τον αντίλογο... δεν μπορεί, κάποια ενδιαφέροντα επιχειρήματα θα υπάρχουν... :)
όσο για τον ανθισμένο κάκτο, τα λέει όλα τα... των ανθρώπινων σχέσεων... :))))))
Τζον Γαβριήλ Μπορκμαν,μια εξαιρετική παράσταση.Οι ενστάσεις του ετέρου μέλους της παρέας ήταν ως προς τη χρησιμότητα του ανεβάσματος των κλασικών λόγω της μη σημερινης γλώσσας,λέει. Θαρρείς και οι καταστάσεις αυτές δεν είναι ίδιες σ'όλες τις εποχές και μ'οποιοδήποτε τρόπο κι αν εκφρασθούν.Τέλος πάντων είναι μεγάλη κουβέντα αυτή και θα την κάνουμε καποτε,ελπίζω. Για τους κάκτους τέλικα τα είπαμε όλα!βοηθούσης και της φωτογραφίας. Καλώς μας ήρθες.
Ακου και μένα τώρα. Αυτές οι παραστάσεις έχουν ενδιαφέρον μόνο για τους καλλιτέχνες που κάθε φορά προσπαθούν να δώσουν μιά νέα σκηνοθετική, ερμηνευτική κλπ ματιά στα έργα αλλά ένα έργο που γράφτηκε το 1896 από τον μεγάλο Ίψεν και που πραγματευεται την ανθρώπινη φιλοδοξία,την ανταγωνιστικότητα,την κτητικότητα απεναντι σε ένα παιδί, την ιδιοτέλεια, την ζυγαριά μεταξύ του πρέπει και του θέλω των ανθρώπων,την εμμονή σε ένα βιομηχανοποιημένο κόσμο που είχε τότε κυριαρχήσει,την μοιρολατρεία και την σύγκρουση των γενεών, νομίζω λοιπόν πως όλα αυτά τα διαχρονικά στοιχεία δεν περιγράφονται με τον καλυτερο τρόπο με μια γλώσσα του προπερασμένου αιώνα, θα προτιμούσα την γλώσσα του Φασουλή ή της κατσαρίδας, μια σημερινή προσέγγιση τέλος πάντων,αλλιώς είναι σαν να πηγαίνεις στο μουσείο, τους κοιτάζεις όλους αυτούς τους χαρακτήρες από απόσταση...γιαυτό και πιστεύω πως παρά την καλιτεχνική αξία αυτών των έργων δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα σήμερα.
Δημοσίευση σχολίου