Γυρίσαμε στην περιοχή μας, ο Caveman κι εγώ

Πρώτη έξοδος, μετά την επιστροφή μας, στο θέατρο δάσους και «Caveman». Τι να μας πει δηλαδή; Τα αυτονόητα , οι άνδρες λειτουργούν , λέει, πάντα με προσήλωση στο στόχο : ένα μήνα είχαμε σαν κολυμβητικό στόχο τις σημαδούρες που όριζαν το χώρο των κολυμβητών και των άλλων ανδρών που είχαν άλλο στόχο (τον εντυπωσιασμό με εργαλείο τα jet ski ) και τον κατακτούσαμε! Αν δεν υπήρχαν οι σημαδούρες θα έπρεπε να τις εφεύρουμε αλλιώς θα φτάναμε στον Άθωνα.
Την ανάρτηση του … caveman την είδατε. Οι άνδρες και ο στόχος. Προσήλωση στον υπολογιστή. Τι κι αν δίπλα λιάζεται μια καλλονή; Ο στόχος ΕΚΕΙΝΗ την ημέρα ή τη στιγμή είναι η οθόνη.
Στην παράσταση λοιπόν – μια και λογαριάζω να ξεκινήσω τη saison με βαθύ προβληματισμό!!! Μονοπρόσωπη παράσταση δυόμισι ωρών με το αιώνιο και ποτέ εξαντλούμενο θέμα : τις σχέσεις των δύο φύλων (αν δεν την έχετε δει ψαξ’τε την) και ποια είναι αυτά που συγχρόνως μας χωρίζουν και μας ενώνουν ή μάλλον που θα έπρεπε να μας ενώνουν αλλά μας χωρίζουν. Το πνεύμα της συνεργασίας μεταξύ των γυναικών και της διαπραγμάτευσης που κυριαρχεί στις σχέσεις των ανδρών. Και άλλα και άλλα χαριτωμένα αλλά τόσο ρεαλιστικά. Είχα χρόνια να γελάσω έτσι .Ως εδώ όμως γιατί μια από τις διαφορές μας, λέει, είναι ότι οι γυναίκες λέμε πολλά και με λεπτομέρεια επειδή είμαστε « συλλέκτριες πληροφοριών». Ξαναγυρνάω στο στόχο. Για να γίνω αρεστή μετατράπηκα σε μια βραχονησίδα που επί ένα μήνα καθάριζε από τα φύκια το σχοινί από ΟΛΕΣ τις παραπλέουσες σημαδούρες.