ΠΟΛΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ
Χώρα παραμυθιών
Από το πλοίο, μ΄ ένα γοργοκίνητο χρυσαλειμμένο καΐκι εβγήκα στο Σερκετζή, μπροστά στο μεγάλο σταθμό του ευρωπαϊκού σιδερόδρομου. Από εκεί ανηφόρισ’ αμέσως, έχοντας αριστερά τα δυτικά τείχη του Σεραγιού, ραγισμένα και αραχνιασμένα εδώ και κει, και δεξιά συγκρατητά σπίτια ποικιλοπρόσωπα, ώσπου εβγήκα κατάμπροστα στην Αγια-Σοφιά.
Εδώ η απλότης της Σπάρτης και η πολυτέλεια των Εκβατάνων. Εδώ η ειδωλολατρεία της Ελλάδος και ιδεολατρεία της Ιουδαίας. Εδώ ο Ρωμαϊκός Άρης και η ελληνική ταπείνωσις. Εδώ η αναβίωσις του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού η ενσάρκωσις και του Μωαμεθανισμού το ριζοθεμέλιωμα. Εδώ ο ανταγωνισμός Ευρώπης και Ασίας, πεισματικός και αδιάκοπος. Ιδέες, σύμβολα, θρησκεύματα, τίτλοι, φορέματα, του ανθρώπου κάθε ματαιότης και κάθε οργασμός, σαν σε χωνευτήρι αχόρταστο, ρίχνονται και περνούν και χάνονται σαν ίσκιοι.
Από το 657 προ Χριστού, όταν ο Βύζας ήρθε με τους Μεγαρίτες κι επάτησ’ εδώ το πόδι του, έως τις 11 του Μαγιού του 330 μετά Χριστόν, όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος εγιόρτασε τα εγκαίνια της Ελληνορωμαϊκής πρωτεύουσας, το μισοφέγγαρο έλαμπεν υπερήφανο σύμβολο του τόπου στο κεφάλι της Αρτέμιδος. Και από το 330 έως το 1453 έμεινεν αναστηλωμένος ο Σταυρός, το σύμβολο της νέας πίστεως και της νέας πρωτεύουσας.Κι έπειτα έως σήμερα, και ποιος ηξέρει πόσον καιρόν ακόμη, λάμπει πάλιν εδώ για εθνικό σύμβολο το μισοφέγγαρο, απάνω σε χτίρια νέας και αιματοθρεμμένης θρησκείας. Και κάτω σε κάθεν’ από αυτά τα τρία σύμβολα και κάτω σε καθεμιά απ’ αυτές τις τρεις θρησκείες, πόσα κακά και πόσα καλά, πόσα αίματα και πόσα δάκρυα, πόσα άυλα κομψοτεχνήματα και πόσα υλικά μεγαλουργήματα, εσύλλαβεν ο ανθρώπινος νους κι εκτέλεσε το ανθρώπινο χέρι!...Μόνον να τα συλλογισθεί κανείς αυτά, θα πιστέψει τον τόπον, που έγιναν, χώρα παραμυθιών.
Τώρα έχασκα το κομψοτεχνημένο παλάτι και τώρα στο κομψοχαλασμένο ερείπιο. Επρόσεχα στο συγνεφοϋφασμένο γιασμάκι της χανούμισας και την αιθεροπλάνητη φωνή του μουεζίνη. Έβλεπα τα χιλιόχρωμα φορέματα και τα μυριοέκφραστα πρόσωπα, τη γαλανή Προποντίδα και το γαλανότερο ουρανό κι είχα στα πόδια μου την Ευρώπη και την Ασία αντίκρυ μου. Και όλες αυτές τις ώρες, γλύκα βαθιά και μυστική εκρυφοδρομούσε στις φλέβες κι επερίχυνεν, αθάνατο νερό όλη μου την ύπαρξη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ Λογοτεχνική ανθολογία, 60 κείμενα για την Πόλη (επιμέλεια Θωμάς Κοροβίνης. Εκδόσεις Ιανός)

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA