Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

Παραμύθι (?) για όλους.



Μεσαίωνας στη Γαλλία και σε ένα κάστρο ο άρχοντας έχει έναν γιό τον Azur, ξανθό και γαλανομάτη. Ο Azur δεν έχει μητέρα και μεγαλώνει με τη γκουβερνάντα του, την αφρικανή Jenane η οποία έχει επίσης ένα γιό, τον Asmar, μελαμψό και με μελαχρινά μάτια. Τα δύο παιδιά μεγαλώνουν μαζί ως αδέλφια μαθαίνοντας και τις δύο γλώσσες μέχρι τη στιγμή που ο πατέρας του Azur αποφασίζει να τον στείλει να σπουδάσει και ταυτόχρονα διώχνει από το σπίτι τη Jenane και τον Asmar. Ο Azur ολοκληρώνει τις σπουδές του κι επιστρέφει στο σπίτι του. Όμως, μαγεμένος ακόμα από τις διηγήσεις και τα παραμύθια της γκουβερνάντας, επιθυμεί να γνωρίσει την εξωτική ανατολή και να προσπαθήσει να ελευθερώσει την φυλακισμένη Νεράιδα του παραμυθιού που περιμένει τη λύτρωση και τον αγαπημένο της. Στην πορεία του ταξιδιού του χάνει το καράβι του σε φουρτούνα. Για καλή του όμως τύχη η θάλασσα τον ξεβράζει στη χώρα που τόσο ήθελε να ανακαλύψει. Αρχικά τα πράγματα είναι δύσκολα καθώς οι ντόπιοι επηρεασμένοι από προκαταλήψεις τον διώχνουν επειδή θεωρούν πως τα γαλάζια του μάτια φέρνουν κακή τύχη. Έτσι αποφασίζει να προσποιηθεί τον τυφλό και με σύντροφο τον μυστήριο μετανάστη ζητιάνο Crapoux να τον οδηγεί φτάνει στην πόλη. Εκεί με χαρά θα συναντήσει την Jenane που πια έχει γίνει πλούσια έμπορος, και τον υποδέχεται ως χαμένο γιο. Ο Asmar τον αντιμετωπίζει σαν ξένο κι οι δυό τους θα έρθουν σε κόντρα διεκδικώντας να βρουν τα μαγικά κλειδιά, να λύσουν τους γρίφους και να ελευθερώσουν την μαγεμένη Νεράιδα. Δημιουργός του animation είναι ο Michel Ocelot που έχει γίνει γνωστός στο ελληνικό κοινό από το «Kirikou Et La Sorciere». Η ταινία έχει καλή πορεία σε Γαλλία και Βέλγιο, καθώς και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που κυκλοφόρησε. Χρησιμοποιεί τελευταία τεχνολογία ψηφιακού animation και η οθόνη γεμίζει χρώματα και μουσικές. Η εναλλαγή στην ταινία της γαλλικής και αραβικής γλώσσας έχει άμεση σημασία και είναι επιλογή του σκηνοθέτη να μην υποτιτλιστούν τα αραβικά, ώστε ο κόσμος να αισθάνεται τη σύγχυση του ήρωα που δεν καταλαβαίνει 100% τη γλώσσα. Ωστόσο, οι διάλογοι είναι φτιαγμένοι με τέτοιο τρόπο ώστε ο θεατής να αντιλαμβάνεται διαισθητικά και ενστικτωδώς τα κρυφά νοήματα και τις εκφράσεις των χαρακτήρων. Η ταινία δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά. Οι έννοιες, οι αξίες και τα νοήματα που διαπραγματεύεται το παραμύθι αυτό δεν γνωρίζουν χώρα, εποχή και ηλικία. Η ισότητα μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών φυλών, η προσπάθεια κατανόησης ενός τόπου και ανθρώπων διαφορετικής κουλτούρας, καθώς και η συνεργασία και αλληλοβοήθεια μεταξύ ανθρώπων για την επίτευξη ενός στόχου είναι θέματα που αφορούσαν και συνεχίζουν να απασχολούν την ανθρωπότητα. Πολύ ευχάριστο στη παρακολούθηση και σαφώς μεγαλύτερης σημασίας από αμερικάνικα cartoons που έχουν ως μοναδικό στόχο το εύκολο γέλιο.

4 σχόλια:

meril είπε...

Βραχονησιδάκι μου αγαπημένο
μπορώ να το βρω σε βιβλίο;

Λορελάη είπε...

Πανέμορφο! ελπίζω να παιχτεί και στην Ελλάδα.
φιλιά :)

Βραχονησίδα είπε...

Μέρη όταν περάσουν οι ιώσεις κλπ θα κατέβω στα βιβλιοπωλεία και θα ρωτήσω, πάντος στα Γαλλικά υπάρχει.
Αγγέλα μου μόνο στα βιντεοκλάμπ τώρα πια, παίχτηκε στους κινηματογράφους πρίν από 1,5 χρόνο αλλά ξέρεις ποιός...αρνήθηκε να πάμε να την δούμε. Τα φιλιά μου

gyristroula2 είπε...

Eπιτέλους, βρήκα χρόνο να το διαβάσω και να δω το βίντεο. Λοιπόν, βραχονησίδα μου, τελευταία υπάρχει ένα ενδιαφέρον για την αραβική κουλτούρα στην Ευρώπη, που καθόλου νεοαποικιακό στιλ δεν έχει. Είδες το κους κους με ψάρι (αν θυμάμαι καλά τον τίτλο), τι ωραία ταινία! Είδα επίσης ένα εκπληκτικό ιστορικό ντοκυμαντέρ του ΒΒC για την αραβική επίδραση στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Κάτω Ιταλία. Διδάσκω χρόνια ιστορία και ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο αποσιωπά η επίσημη ιστορία αυτά που οφείλει η Ευρώπη στους Άραβες. Καλό πάντως που συμβαίνει τώρα με τόση τρομοκρατική υστερία.