Το ¨αδύνατο" ταξίδι

Oύτε το ταξιδι ούτε η οδοιπορία είναι πια δυνατά.Ο ταξιδευτής και ο οδοιπόρος χάθηκαν.Το είδος του ανθρώπου που ταξίδευε και οδοιπορούσε εξαφανίστηκε.Οι ρήσεις που τον διατηρούσαν και θεσμοθετούσαν την ύπαρξή του ηχούν, αλλά δεν έχουν νόημα.Τι πάει να πει πια ο λόγος του Ευαγγελίου για ασθενείς και οδοιπόρους? Τι πάει να πει ο στίχος του Ισπανού ποητή Αντόνιο Ματσάδο Οδοιπόρε,δεν υπάρχει μονοπάτι Το μονοπάτι φτιάχνεται οδοιπορώντας. Σε ποιόν μπορεί να ειπωθεί η ευχή καλή στράτα...

Κανείς θαλασσοπόρος ή εξερευνητής ή κοινός ταξιδιώτης,προσκυνητής δεν μπορεί να στοχάστηκε τέτοια εξέλιξη. Γιατί το ταξίδι,στον ίδιο βαθμό περίπου με την οδοιπορία,ήταν μια συνέχής ανακάλυψη μέσα στον πλανήτη μας. Δεν υπήρχε η φωτογραφία,ηταινία,η απεικόνιση για να σε βοηθήσει. Αν ήθελες να δεις (και το ταξίδι είναι πρώτα βλέμμα) ,έπρεπε να πας εσύ ο ιδιος. Κανείς δεν έκανε το ταξίδι για σένα,ώστε να σου το φέρει στο σπίτι σου. Το πολύ πολύ,κάποιο βιβλίο σε πληροφορούσε,υποκαθιστώντας το βλέμμα με το λόγο. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως το ταξίδι ειναι σύγχρονο της εποχής του βιβλίου,τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το σύνολο των νέων χρόνων.

Φ. Δ. Δρακονταειδής ( περ. Το Δέντρο τ.31-32 )