Άνοιξε ωραία και μεγάλη κουβέντα η φίλη μας η Αγγέλα για την Ποίηση, για την κοπιαστική δουλειά που αυτή προστάζει και για τους "κανόνες" που θα πρέπει να σεβαστεί ο ποιητής αλλά και ο αναγνώστης που θέλει να μετέχει. Τι γίνεται όμως με τη μεταφορά της ποίησης από τόπο σε τόπο (μετάφραση) αλλά και στο χρόνο (διαδοχικές μεταφράσεις με μικρή η μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ τους); Για τις άλλες μορφές τέχνης τα πράγματα μοιάζουν πιο ξεκάθαρα: ανάμεσα στο εικαστικό έργο και το θεατή του δεν είναι απαραίτητος ο τεχνοκριτικός ούτε ανάμεσα στον βιολονίστα και τον ακροατή του ο δάσκαλος του ωδείου.Με τη βοήθεια των συνδέσμων 1 και 2 και της ....άθλιας φωτογραφίας αφιερώνω την ανάρτηση αυτή στηνΑγγέλα
6 σχόλια:
Βραχονησίδα μου σε θερμοευχαριστώ γι' αυτή την αφιέρωση! Τι ωραία ανάρτηση! Ούτ' εγώ ήξερα όλες αυτές τις αποδόσεις του ποιήματος του Χάινε. Κατά βάση με είχε γοητεύσει το ποίημα του Apollinaire με το οποίό άνοιξα και το μπλογκ μου.
Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να προσέξει κανείς τις διαφορετικές μεταφραστικές προσπάθειες ενός ποιήματος, για να καταλάβει πόσο δύσκολη δουλειά είναι. Ειδικά στην ποίηση που εκτός από το "νόημα" της λέξης, έχει σημασία και ο ήχος της και οι συνδηλώσεις της και γενικά παίζει ρόλο ο ρυθμός και η μουσικότητα και χίλια δυο άλλα, η απόδοση σε μια γλώσσα διαφορετική της μητρικής είναι σ' ένα μεγάλό βαθμό μια νέα δημιουργία. Προσωπικά θαυμάζω τους μεταφραστές. Και βέβαια πρέπει να πω ότι θεωρώ πως κατά βάση η ποίηση δεν μεταφράζεται. Δηλαδή στην μεταφορά από τη μια γλώσσα στην άλλη οπωσδήποτε κάτι θα χαθεί ή θα αλλάξει. (φαντάσου ας πούμε την μετάφραση του Ελύτη. Πώς να αποδοθεί όλος αυτός ο λεκτικός πλούτος;)
Προτείνω και από εδώ το σχετικό, δημοσιευμένο στον Μικρό Απόπλου, θαυμάσιο κείμενο του Καστοριάδη στο οποίό είχα αναφερθεί σε παλιότερη ανάρτησή μου: http://www.mikrosapoplous.gr/articles/kastoriadis_estia1722.html
Καλημέρα,καλή βδομάδα και πάλι ευχαριστώ! :)
Πολύ ενδιαφέρουσα δημοσίευση, φιλιοσάκι. Η μεταφραστική περιπέτεια μπορεί να μην έχει πάντα καλό τέλος, αλλά δείχνει ακριβώς αυτό τον αγώνα να βρει η ποίηση μια ανάγνωση όσο γίνεται πιο κοντά στην ουσία της. Η γλώσσα είναι μόνο το μέσο, θαρρώ, γι' αυτό και οι χειρότερες μεταφράσεις είναι οι πιο "πιστές".
Εγώ, λορελάη, πιστεύω πολύ στη μετάφραση. Καμιά φορά κοιτάω αγγλικές μεταφράσεις δικών μας και είναι σαν να ξαναδιαβάζω το πρωτότυπο με άλλη ματιά.
Έχει να κάνει με το ότι πιστεύω ότι το ποίημα είναι μόνο η αρχή μιας "συνομιλίας".
Γυριστρούλα μου, από αυτή την σκοπιά έχεις δικιο. Γι' αυτό κι εγώ λέω ότι η μετάφραση (απόδοση πιο σωστά) είναι σχεδόν μια νέα δημιουργία. Ο μεταφραστής προσθέτει το δικό του στιγμα στο αρχικό κείμενο. Οι παγίδες όμως και οι δυσκολίες ειναι πολλές. Γιατί αυτή η "συνομιλία" όπως λες μπορεί να εμπλουτίσουν ή να φτωχύνουν το έργο. Κάτι που έχουμε δει να συμβαίνει.Γι' αυτό και θεωρώ τη δουλειά του μεταφραστή εξαιρετικά δύσκολη και υπεύθυνη.
traduttore proditore, λένε οι Ιταλοί και δε λαθεύουν, θαρρώ.
Εγώ πάλι μένω στους συνδέσμους 1 και 2 και χαίρομαι τα ποιήματα για τη Λορελάη
Βραχονησίδα μου να σαι καλά
σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια σε μια συζήτηση που πολύ θα ήθελα να την κάναμε γύρω απο μια κανάτα καφέ ή μια καράφα κρασί. Η μετάφραση - απόδοση - αφορμή για καινουρια δημιουργία (?) με απασχολεί . Κάποια στιγμή που ο χρόνος θα με πιέζει λιγότερο θα επανέλθω. Ευχαριστώ και πάλι.
Δημοσίευση σχολίου